Wie is Tamara?
Een levensgenieter, die gek is op schrijven, lezen, lekker eten en die compleet verkikkerd is op haar man.
Waarom schrijf je?
Omdat het heerlijk is om avonturen te verzinnen, personages te laten doen wat je wilt en werelden te creëren. Je kunt helemaal verdwijnen in een verhaal en je kunt de gekste dingen verzinnen! Zeker in fantasy.
Schrijf je al lang en hoe is het ontstaan?
Ik begon aan mijn eerste boek toen ik 15 was en daarvoor schreef ik zo nu en dan korte verhaaltjes. Waarom ik er ooit mee begon weet ik niet meer, dat is al zo lang geleden, maar op mijn 15e besloot ik dat ik wilde proberen een heel boek te schrijven. Uiteindelijk lukte me dat na 9 jaar (ik moest tussendoor natuurlijk nog naar school en gaan studeren) en toen had ik de smaak te pakken.
Hoe was je jeugd?
Ik heb een rustige, fijne jeugd gehad. Ik was wel ontzettend verlegen vroeger. Toen ik op de middelbare school ook nog mezelf kleedde naar mijn smaak, in plaats van de laatste mode te volgen, was ik een makkelijk doelwit voor pesterijen. Ik wist niet hoe ik van me af moest bijten en heb daardoor een aantal vervelende en eenzame schooljaren gehad. Dit heeft nog jarenlang invloed op mij gehad. Ik werd heel onzeker en was altijd bang dat niemand mij aardig zou vinden. Toch ben ik – zelfs op de middelbare school – altijd mezelf gebleven. Misschien had ik erbij kunnen horen als ik me volgens de mode was gaan kleden, zogenaamd ook fan was van die populaire band en zwijmelde om de populairste jongens. Maar zo was ik niet, zo ben ik niet en zo wil ik ook niet zijn. Het kostte me aardig wat jaren om weer een klein beetje zelfvertrouwen terug te krijgen, maar het gaat steeds beter. Ook denk ik niet meer dat mensen het over mij hebben elke keer als een gesprek toevallig stilvalt als ik voorbij loop. Toch kan ik nog steeds heel geïrriteerd en zelfs boos worden als ik een verhaal hoor over iemand die gepest wordt. Misschien dat ik door deze ervaringen ook wel extra gevoelig ben voor onrecht en daar graag over schrijf.
Hoe kwam je op het idee van Echo?
Mishandeling heeft altijd al afschuw en onbegrip bij mij opgeroepen, maar juist daardoor heb ik het ook altijd fascinerend gevonden. Ik kan niet begrijpen dat je iemand allerlei gruwelijke dingen aan zou doen en zeker niet als het je eigen kind is. Ik heb meerdere waargebeurde verhalen gelezen over mishandeling en films en documentaires gezien. Maar als je er zelf over schrijft, duik je er toch op een andere manier in. Je moet je echt proberen te verplaatsen in je personages, dus zowel in de dader als in het slachtoffer. Die fascinatie én het gevoel dat mensen een te laconieke houding hebben tegenover (mogelijke) mishandeling in hun omgeving, hebben me er uiteindelijk toe gezet om Echo te schrijven. Het is dan ook niet alleen een boek om ter ontspanning te lezen, maar ook een verhaal met een behoorlijk rake boodschap.
Waar gaat het boek over?
Echo gaat over de jonge Sara, die in afzondering opgroeit bij haar tirannieke moeder. Ze krijgt het zwaar te verduren en zelfs als ze uiteindelijk ontsnapt, is haar geluk nog niet binnen handbereik. Haar leven kent veel downs, maar ook wat hele mooie ups. Maar of dat genoeg is om haar gruwelijke verleden van zich af te schudden?
Hoe kom je aan je personages?
Ik heb eigenlijk altijd eerst een verhaal in mijn hoofd en daar verzin ik de personages bij. Zo moet je er dus altijd op letten dat een karakter wel past bij de situatie waarin iemand verzeild is geraakt en als ik al heb bedacht hoe het personage op de situatie gaat reageren, moet ook die reactie natuurlijk wel bij zijn of haar karakter passen.
Bij Echo was het heel interessant voor mij om te bedenken hoe een meisje in deze situatie zich zou ontwikkelen. Het verhaal draait namelijk om de karakterontwikkeling van Sara. In dit geval was het dus eigenlijk niet zo dat de handelingen en reacties van het personage moesten passen bij de situatie, maar meer dat haar handelingen en reacties voortkwamen uit de situatie. Een heel andere invalshoek en erg interessant!
Gaat het schrijven je makkelijk af?
Soms wel, soms niet, zoals bij alle schrijvers denk ik. Het ene verhaal is zwoegen, het andere rolt zo uit je toetsenbord. Echo ging me onverwachts heel gemakkelijk af. Het is mijn eerste boek voor volwassenen en ook nog eens meteen een heel heftig verhaal én geen fantasy. Ik had daardoor van tevoren geen idee of het me zou gaan lukken om dit boek te schrijven. Maar ik schreef het in een ongelooflijk tempo. Het was alsof dit verhaal gewoon verteld moest worden en alsof Sara voor mijn ogen tot leven kwam. Zo gemakkelijk en verrassend kan schrijven soms zijn. Maar op andere momenten – zelfs als je een luchtig verhaal schrijft in een categorie die je al bekend is – kan je soms volledig vastlopen. Het ene moment ben je nog vrolijk aan het schrijven en het volgende moment heb je geen idee hoe je verder moet. Zo ligt er al jaren een begin van een heel leuk verhaal in de kast. Ik zou het graag afmaken, maar ik heb nog altijd geen idee hoe het verder moet gaan. Ik hoop wel dat dat ooit nog komt.
Lees je ook?
Ik denk dat elke schrijver ook van lezen houdt, want waarom zou je anders boeken schrijven? Ik lees best vaak, maar helaas niet zo snel. De enorme boekenwand in mijn huiskamer is mijn favoriete deel van het huis. In die kast staan al mijn jeugd- en young adult boeken. Daarnaast heb ik nog een (veel kleinere) verzameling boeken voor volwassenen, in mijn werkkamer. Het voordeel van zo’n grote collectie (inmiddels heb ik zo’n 1600 boeken), is dat je altijd wel iets kunt vinden waar je op dat moment zin in hebt.
Gek genoeg was ik vroeger helemaal niet zo gek op lezen. Ik vond het wel leuk, maar ik had liever dat mijn moeder me voorlas. Pas na mijn studie begon de echte lees- en boekenverslaving.
Ik lees het liefst young adult boeken (in het Nederlands of het Engels), omdat die bijna altijd lekker vlot geschreven zijn en er gebeurt altijd wel iets. Je hoeft je niet snel te vervelen met een boek voor young adults of voor jeugd en daar houd ik van. In boeken voor volwassenen kom je toch vaak lange beschrijvingen tegen, saaie dialogen en zinnen die je drie keer moet lezen voor je ze begrijpt. Daardoor haak ik als lezer af. Ik lees voor mijn plezier en om me te ontspannen. In mijn werk moet ik al genoeg nadenken, dus dat wil ik tijdens het lezen niet meer doen. Dan wil ik gewoon opgeslokt worden door een verhaal of op het puntje van mijn stoel zitten.
Wat zijn je favoriete boeken?
Ik heb een hele lijst van prachtige boeken die van mij allemaal 5 sterren kregen, maar ik heb wel 2 favorieten:
Jarenlang stond Ergens van Gabrielle Zevin op eenzame hoogte, maar niet lang geleden las ik Let the Sky Fall van Shannon Messenger en vanaf toen moest Ergens zijn 1e plekje delen.
De boeken zijn heel verschillend. Het eerste gaat over hoe de Hemel eruit zou kunnen zien, het tweede gaat over sylphs (windelementen) die in een oorlog belanden.
Ergens is een heel bijzonder, indrukwekkend, geruststellend verhaal. Let the Sky Fall is een geweldig magisch verhaal, vol liefde en spanning, verweven tot een kunstwerk van woorden en zinnen.
Heb je schrijftips?
Ik vind het altijd moeilijk om zomaar een willekeurige schrijftip te geven. Er zijn er zoveel, maar vaak moet je er dan een hoop bij vertellen wat ook belangrijk is.
Ik zal me daarom nu richten op een trend van de laatste jaren:
Series zijn razend populair, maar je moet nooit een serie schrijven omdat je denkt dat je daardoor meer zult verkopen of omdat je lezers dat willen. Schrijf altijd wat je zelf wilt en schrijf over iets waar je goede (en voldoende) ideeën voor hebt. Heb je een serie van 3 boeken en vragen de lezers om meer? Dan kan je een vervolg schrijven. Maar heb je ook goede ideeën voor een vervolg? Of wordt het dan vergezocht en uitgemelkt? Want als dat zo is, dan wordt je verhaal daar niet beter van.
Mijn tip is dus: schrijf wat jij leuk vindt, leg je hart en ziel erin en geniet van het proces. Duik in je verhaal, maak er echt jóuw verhaal van en laat je personages in je hart toe. Pas dan wordt je verhaal echt mooi.
Wat zijn je toekomstplannen?
-Lekker blijven schrijven en proberen beter te worden.
-Nog een aangrijpend / gruwelijk boek voor volwassenen schrijven.
-Me eens wagen aan een echt horrorboek.
-Vooral ook fantasy voor jeugd blijven schrijven.
-Hopelijk een bestseller op mijn naam zetten, zodat ik kan stoppen met werken en meer tijd krijg om al die leuke boeken te schrijven. (Hoewel ik redactiewerk ook erg leuk vind, dus dat wil ik wel blijven doen, maar dan in mindere mate.)
-En vooral: genieten van het leven (daar hoort schrijven natuurlijk ook bij) en heel veel knuffelen met mijn man.